گواهینامه های بین المللی؛ راهی برای ورود کالا و خدمات تولیدی به بازارهای جهانی

چرا گواهینامه آبزی پروری ؟
پیش بینی ها نشان می دهد که تا سال 2050 جمعیت جهان به بیش از 9 میلیارد نفر خواهد رسید. برای برطرف کردن چالش تامین غذای این جمعیت، باید میزان فعلی تولید غذا را دو برابر کنیم. آبزی پروری یک راه حل مناسب است. آبزی پروری این ظرفیت را دارد که می تواند ضمن کاهش فشار صیادی بر ذخایر آبزیان، پاسخگوی تقاضای جهانی باشد. آبزی پروری سریعترین سیستم تولید مواد غذایی در جهان است و بیش از نیمی از ماهی هایی که در سطح جهان مصرف می شوند در حال حاضر حاصل از آبزی پروری هستند. هنگامی که آبزی پروری به خوبی مدیریت نشود، می تواند طیف وسیعی از اثرات منفی را با خود به همراه داشته باشد از جمله مدیریت ضعیف سایت آبزی پروری، آلودگی آب، اختلال در اکوسیستم های محلی و شرایط نامناسب کار.
گواهینامه ASC چه می کند ؟
رفع تقاضای غذاهای دریایی را می توان با توجه به مسئولیت محیط زیستی و اجتماعی انجام داد. مزارع دارای مجوز ASC نشان می دهند که آنها به خوبی مدیریت می شوند و تأثیرات منفی محیط زیستی و اجتماعی ناشی از فعالیت های آبزی پروری را به حداقل می رسانند. مزارع دارای مجوز ASC به خاطر تلاشهایشان در جهت پایداری محیط زیست و مسئولیت اجتماعی بدین طریق پاداش می گیرند که خریداران غذاهای دریایی، کالاهایی را انتخاب و خریداری می کنند که دارای لوگوی ASC هستند. هنگامی که مصرف کنندگان بیشتری غذاهای دریایی دارای گواهینامه که مسئولانه تولید شده اند را خریداری می کنند، تقاضای بیشتری برای مزارع آبزی پروری که مسئولانه تولید می کنند، وجود خواهد داشت. افزایش تقاضای مصرف کنندگان برای غذاهای دارای گواهینامه، بسیاری از مزارع را تحت تأثیر قرار خواهد داد تا ارزیابی های دقیق مطابق با استانداردهای ASC را انجام دهند که این امر باعث بهبود شیوه های آبزی پروری و کاهش اثرات منفی آن خواهد شد. مزارع دارای مجوز ASC دارای بستر تمیز تر، آب تمیز تر و ماهی سالم تر هستند. تنوع گونه ها و جمعیت وحشی را حفظ می کنند. الزامات دقیق غذادهی را پیروی می کنند و از انجام مسئولیت اجتماعی اطمینان حاصل می کنند.
استانداردهای ASC
ASC به سخت ترین روندهای بین المللی شامل دستورالعمل های سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) و استانداردهای ISEAL برای برنامه های صدور گواهینامه پایبند است. استانداردهای ASC الزامات جدی را برای آبزی پروری مسئولانه تعیین می کنند که تولیدکنندگان غذاهای دریایی را ترغیب می کنند تا تأثیرات مهم زیست محیطی و اجتماعی آبزی پروری را به حداقل برسانند. در حال حاضر 11 استاندارد ASC، 17گروه گونه ای از آبزیان را شامل می شوند: آبالون، دو کفه ای ها (صدف دو کفه ای، صدف سیاه، صدف چروک و گوش ماهی)، کفشک ماهی، ماهی قزل آلا آب شیرین، گربه ماهی، ماهی سالمون، ماهی سی بس، ماهی سی بریم، سایه ماهی، عنبر ماهی، سوکلا، میگو، تیلاپیا و ماهی های باله دار دریایی گرمسیری. همچنین یک استاندارد مشترک ASC-MSC برای جلبک دریایی وجود دارد.

استانداردهای ASC برای به حداقل رساندن تأثیر منفی پرورش قزل آلا آب شیرین بر روی منابع آب

اصل سوم استانداردهای ASC (استاندارد قزل آلای آب شیرین، ۲۰۱۹) برای قزل آلا آب شیرین بر به حداقل رساندن تأثیر منفی فعالیت های آبزی پروری بر روی منابع آب تمرکز می کند و قصد دارد تا تأثیرات احتمالی تأسیس و بهره برداری از مزارع قزل آلای آب شیرین را بر کمیت و کیفیت آب مد نظر قرار دهد.
ضوابط برای سطوح استفاده از آب / انتزاع آب برای سیستم های زمینی

اکثر مقدار آبی که یک مزرعه می تواند از یک بدنه آبی طبیعی در جریان (مانند رودخانه یا نهر) منحرف و جدا کند باید مطابق قوانین محلی باشد و در صورت عدم وجود چنین قوانینی، ای اس سی معتقد است که میزان انحراف و استفاده از بدنه آبی طبیعی در جریان باید مساوی یا کمتر از 50% مقدار آبی طبیعی در جریان باشد. همچنین باید نشان داده شود که 90٪ آب منحرف شده مجددا به بدنه طبیعی آب بازگردانده می شود.
مام موارد استفاده از آبهای زیرزمینی پمپ شده باید توسط مقامات نظارتی باید اجازه داده شده باشد و عمق چاه ها باید حداقل سالانه آزمایش شوند و به همراه جداول مقدار آب آنها در دسترس عموم قرار گیرند.

ضوابط برای کیفیت آب / پساب برای سیستم های زمینی
– حداکثر مقدار کل فسفر آزاد شده به محیط زیست آبی به ازای تولید هر تن ماهی طی مدت 12 ماه قبلی تولید، نباید از 4 کیلوگرم بیشتر باشد.

– حداقل میزان اشباع اکسیژن در جریان خروجی آب که بطور ماهانه اندازه گیری می شود، نباید کمتر از 60% باشد.
– بررسی ماکرو بی مهرگان در جریان های آبی پایین دست خروجی فاضلاب مزرعه که نشان دهد که آیا سلامت کفزیان این منطقه مشابه یا بهتر از سلامت کفزیان در جریان های آبی بالادست خروجی فاضلاب مزرعه هست یا نیست.
– شواهد اجرای بیوسولیدها (لجن یا مواد ارگانیک استخراج شده از فاضلاب بویژه به منظور استفاده در کشاورزی)؛ بهترین روشهای مدیریت فرایند کسب و کار (BMPs)
– ماتریس نظارت بر کنترل کیفیت آب تکمیل شود و به ASC ارسال شود.

ضوابط برای سیستم های مبتنی بر قفس – کیفیت آب / جوامع کفزی

– برای قفسهای واقع در بدنه های آبی با سطح کمتر از 1000 کیلومترمربع باید شواهدی ارایه شود که نشان دهد سطح تولید مزرعه، نتایج حاصل از مطالعه ظرفیت جذب را منعکس می کند (ظرفیت جذب عبارت است از ارتباط میان کیفیت و کمیت آب، کاربری منطقه و توانایی مسیل های آبی یا دریاچه برای مقاومت در برابر اثرات آشفتگی منطقه بدون ایجاد اختلال در کیفیت آب)
– برای قفسهای واقع در بدنه های آبی با سطح 1000 کیلومترمربع و بیشتر باید شواهدی ارایه شود که نشان دهد مزارع در سایت هایی مستقر شده اند که جزو سایت های تیپ 3 هستند (سایت های تیپ 3، سایت های در معرضی هستند که هیپولیمنیون آن ها بخوبی جریان دارد و تمیز می شود)
– ماتریس نظارت بر کنترل کیفیت آب تکمیل شود.
– حداکثر غلظت فسفر کل بدنه آبی، کمتر یا مساوی 20 میکروگرم در لیتر باشد.
– حداقل درصد اشباع اکسیژن آب در 50 سانتی متر بالاتر از رسوبات بستر، بیشتر یا مساوی 50% باشد.
– طبقه بندی وضعیت تروفی بدنه آبی نسبت به وضعیت اولیه بدون تغییر باقی بماند.
– حداکثر افزایش مجاز در غلظت کل فسفر در دریاچه از حد اولیه معادل 25% برای بدنه های آبی با سطح کمتر از 1000 کیلومترمربع و معادل 15% برای بدنه های آبی با سطح 1000 کیلومترمربع و بیشتر می باشد.
– حداکثر مقدار کل فسفر رها شده به محیط زیست باید کمتر از 4 کیلوگرم به ازای هر متریک تن ماهی تولید شده طی یک دوره 12 ماهه باشد.

منبع: استاندارد قزل آلای آب شیرین ASC، نسخه 2-1، جولای 2019