بررسی وضعیت جهانی میگو در سال 2016

تولید میگو می تواند به4.44 میلیون تن در سال 2018 برسد.

با توسعه میگو پروری در سراسر جهان، خورشید همیشه بر روی یک مزرعه می تابد.

مجمع جهانی آبزی پروری GOAL در سال 2016 با بررسی روند تولید میگوی پرورشی از طریق نظر خواهی از 42 نفر از آسیا / اقیانوسیه، ، 21 نفر از آمریکای لاتین و 2 نفر از آفریقا برآوردی را ارئه داده است. شکل 1 خلاصه برآورد تولید جهانی در طول سال های 2018-2008 را نشان می دهد، که این داده ها از سازمان غذا و کشاورزی جهانی (FAO)  در سال 2014 و 2015  و همچنین تحقیق و بررسی GOAL در سال 2016 استخراج گردیده است.

در نظرسنجی سال 2014 شرکت کنندگان کاهش تولید قابل توجه در چین، تایلند، ویتنام و مکزیک به علت بیماری سندرم مرگ زودرس (EMS) در طول سال های 2013-2012  را  گزارش دادند که نمونه آن در سال 2009 در چین اتفاق افتاده بود و به دنبال آن افزایش قیمت میگو (به دلیل کاهش تولید) در سال 2013 در بازارهای بین المللی مطابق با انتظارات صنعت بود.

با این وجود، داده های اخیر فائو نشان می دهد تولید چین با افزایش 9 درصدی در سال 2012 همراه بوده و این نسبت در سال 2013 نیز ثابت باقی مانده است. در مورد مکزیک نیز، FAO افزایش 20 درصد در سال  2013 را گزارش میدهد، در حالی که بر اساس گزارش های صنعت، تولید به نصف رسیده بود. همچنین به نظر می رسد داده های فائو در مورد هندوراس در سال های 2013 و 2014 دست بالا گرفته شده است.

با توجه به این اختلافات آماری، در شکل مورد نظر داده های سال های  2008 تا 2011 بر اساس اطلاعات فائو در نظر گرفته شده است. همچنین اطلاعات مربوط به چین، مکزیک و هندوراس در سال های  2012-2013 بر اساس بررسی سال 2014 GOAL لحاظ شده است و داده های سال 2014  برای چین و هندوراس از بررسی سال 2015 GOAL  به دست آمد. تمام برآوردهای دیگر بر اساس آمارهای سال 2014 FAO در نظر گرفته شده و تخمین های سال های   2018-2015 FAO  با  بررسی 2016 GOAL  مطابقت داشته است.

اختلاف بین داده های FAO  و گزارش دولت ها ممکن است در آینده نزدیک و در هنگام ارائه آمار های تجدید نظر شده دولت ها و FAO اصلاح گردد.

انتظار می رود تولید جهانی میگو پرورشی حدود 4.44 MMT   در سال 2018 برسد مگر آن که با بحران بیماری های جدید مقابله گردد.

طبق نظر فائو، تولید جهانی میگو پرورشی در سال 2011 به  4.05 میلیون تن رسیده است و سپس تا  4.17 میلیون تن در سال 2012 افزایش یافت (بیش از 3 درصد)، سپس در سال 2013  به 4.32 میلیون تن رسید (بیش از 3.6 درصد) و در سال 2014 با بیش از 6 % رشد به  4.58 میلیون تن رسید. در مقابل، بررسی GOAL نشان می دهد که تولید جهانی در سال 2012  به، 3.87 میلیون تن کاهش یافت (کاهش 4.3 درصدی) و این کاهش تا 3.8 میلیون تن (1.8 درصد کاهش)  ادامه داشت و به طور کلی در بین سال های 2011 تا 2013 کاهش 6 درصدی را به همراه داشته است.

آمار GOAL نشان می دهد که یک برگشت قوی در سال 2014 وجود دارد (تا 10 درصد افزایش و رسیدن به 4.18 میلیون تن) که به دنبال آن یک بار دیگر با کاهش تولید در سال 2015 همراه شد (5.4 درصد کاهش) و در نهایت بازیابی رشد تولید در طی سال های 2016 تا 2018 در حال وقوع است که نرخ رشد سالانه تقریبی 3.9 درصد را به همراه دارد. بر اساس براورد های GOAL انتظار می رود تولید جهانی در سال 2018 به حدود 4.44 میلیون تن برسد مگر آن که با محدودیت بحران بیماری جدید روبه رو شود.

تولید آسیا

تولید میگو در شرق آسیا به طور پیوسته با افزایش سالانه 6 درصد در بین سال های 2008-2011 رشد کرد. بررسی های GOAL نشان می دهد که در چین، تایلند، ویتنام و مالزی (شکل 2) به دلیل تاثیر از EMS تولید از 3.45 میلیون تن به 3.25 میلیون تن در سال 2012 (5.8 درصد کاهش) و 3.21 میلیون تن در سال 2013 (1.1 درصد کاهش) کاهش یافته است. تولید در آسیا در سال 2014 با رشد قابل ملاحظه 8.5 % افزایش رشد به 3.49 میلیون تن رسید که علت آن عمدتا به برداشت سایز بزرگتر در چین، ویتنام و هند گزارش شده است.

با وجود این بهبود، پاسخ دهندگان به تحقیق GOAL تخمین زدند که تولید دوباره در سال 2015 به دلیل برداشت های سایز کوچکتر در چین، تایلند، ویتنام و اندونزی کاهش یافته است. اگرچه انتظار می رود تایلند با نرخ رشد سالانه 14.5 درصد بین 2015 و 2018 و رسیدن تولید به 370.000 تن در سال 2018، روند بهبودی خود را ادامه دهد اما این هنوز تنها 60 درصد از میزان تولید تایلند در سال 2012 قبل از شروع از EMS است. تا سال 2014 تایلند به عنوان دومین تولید کننده بزرگ در آسیا از اندونزی، ویتنام و هند پیشی گرفته بود. این روند انتظار می رود که تا سال 2018 با نرخ رشد سالانه به طور متوسط بین 4 و 7 درصد در این کشورها ادامه داشته باشد.

تولید ممکن است در سال 2018 به 3.65 میلیون تن برسد، به شرطی که محور رشد در تایلند، اندونزی، ویتنام و هند قرار گیرد. چین به عنوان بزرگترین تولید کننده باقی خواهد ماند اما سهم آن نسبت به رشد منطقه معمولی تر خواهد بود.

در سال 2013 با بهبود ناموزون بیماری EMS در چین انتظار می رفت  که این کشور تولید 1.27 میلیون تن داشته باشد اما خروجی نهایی به 1.48 میلیون تن رسید که علت آن توسعه مناطق آبزی پروری در شمال این کشور عنوان گردید.

در نتیجه به نظر می رسد صنعت پرورش میگو آسیا پس از کاهش تولید قابل توجهی که در سال های 2012 و 2013 در اثر EMS داشت، در مسیر بهبود باشد.  تولید 3.65 میلیون تن در سال 2018 ممکن خواهد بود  با  این فرض که هیچ بیماری عمده ای در منطقه در چند سال آینده رویت نگردد.

آمریکای لاتین

شکل 3 تخمین برای کشورهای عمده تولید در امریکا لاتین را ارائه می دهد. در سال 2013 علاوه بر کشورهای آسیایی، مکزیک نیز به شدت در اثر بیماری EMS  درگیرگردید: پاسخ دهندگان به این گزارش کاهش 48 درصد در تولید،یعنی تنزل تولید از 100.000 تن در 2012 به 52000 تن در سال  2013 را اعلام کردند. بهبود قابل ملاحظه ای در تولیدات سال های 2014 و 2015 مشاهده شد و تولید تا حدودی به سطح قبل از بحران نزدیک شد. تا سال 2018 رشد، حدود 3 درصد در سال ادامه خواهد داشت، تا تولید مکزیک به نزدیک به 110،000 تن برسد. با این وجود، این مهم در حالی رخ می دهد که  در سال 2008، 130.000 تن میگو در مکزیک برداشت شده بود.

اکوادور بیشترین رشد را در منطقه آمریکای لاتینخواهد داشت، که تولید آن در سال  2018 به حدود 385.000 تن می رسد. اکوادور در پاسخ به کاهش صادرات از کشورهای شرق آسیا به طور متمرکز بازارهای اروپایی و آسیایی را هدف قرار داده است. همچنین از برزیل و ونزوئلا انتظار می رود تا سال 2018  افزایش تولید داشته باشند و به ترتیب به 81،000 و 30،000 تن نزدیک شوند.

در منطقه تنها از چهار کشور اکوادور، مکزیک، برزیل و ونزوئلا انتظار می رود که سطح تولید منطقه را از 646.000 تن در سال 2015 به 711000 تن در سال   2018 برسانند. انتظار می رود تولید در سایر کشورهای آمریکای لاتین طی سال های 2015 تا 2018 از 109،000 تن به 105،000 تن کاهش یابد. دلایل این کاهش متنوع هستند که شامل بروز آثار بیماری ها و نیز کاهش ظرفیت برای گسترش مناطق پرورشی می باشد.

روند تغییرات در شکل عرضه میگو

در این نظر سنجی غیر از جمع آوری اطلاعات تولید، در مورد سایز و فرم تولید و عرضه محصول نیز سوال شد. در آسیا روند قابل توجه اخیر، افزایش تولید میگوی سبز یا خام نسبت به فرم محصول دیگر مانند پخته شده و سوخاری است. در حالی که در نظرسنجی سال  ،2008 میگوی سبز با سر و یا بدون سرتنها 25 درصد از تولید را تشکیل می داد اما در این نظرسنجی اخیر به 42 درصد افزایش یافته است. این تغییرات اهمیت رو به رشد بازار داخلی چین، را نشان می دهد چرا که میگوی سبز بیش از دیگر اشکال فراوری شده دارای اولویت می باشد.

محور تولید در آمریکای لاتین همچنان به سمت میگوی سبز می باشد. میگوی با سر نسبت به میگوی بی سر به محصول غالب تبدیل شده است و 56 درصد از تولید در سال  2015 را به خود اختصاص داده در حالی که در سال 2007، تنها 40 درصد میگو بصورت با سر عرضه می شده است. افزایش ارسال محموله میگوی اکوادور به بازارهای اروپا و آسیا یک عامل مهم در توسعه این روند به شمار می رود.

پاسخ دهندگان به نظر سنجی در آسیا حرکت به سوی تولید سایز کوچکتر (از 60-51 کوچکتر) راگزارش کرده اند. سهم سایز های کوچک از 27 درصد به 42 درصد بین سال های 2010 تا  2015 رسیده است. به نظر می رسد افزایش گرایش به تولید میگوی کوچکتر به علت حاشیه سود بالاتر برداشت در سایزهای کوچک، از هر استخر باشد. برداشت زود هنگام ناشی از پیشگیری بیماری EMS و سایر عوامل دیگر نیز می تواند مطرح باشد.

البته میگوی سوخاری نیز به عنوان یک محصول با ارزش افزوده بسیار مهم در سراسر جهان شناخته شده است.

اثرات بیماری

پاسخ دهندگانی که از آسیا در این نظر سنجی شرکت کرده بودند، بار دیگر بیماری را  به عنوان چالش اول صنعت معرفی کردند. دیگر مسائل مربوط به مشکلاتی نظیر" کیفیت" و "در دسترس بودن و "دسترسی به مولدین عاری از بیماری" به عنوان نگرانی های عمده در موقعیت دوم و چهارم قرار گرفتند. "هزینه های خوراک" در رتبه بعدی  مهم ترین مسئله در آسیا عنوان گردید.

در امریکا لاتین، "بیماری" در میان سه موضوع مهم مؤثر بر صنعت در نظر گرفته شد. با این حال، پاسخ دهندگان "هزینه های خوراک و" قیمت بازار" را از سایر موضوعات مهم اعلام نمودند.

بیماری ها به طور  قابل ملاحظه ای در طول نه سال گذشته بر برداشت تاثیر گذار بوده است و در بررسی سال 2007، نشان می دهد که"بیماری" در میان سه چالش مهم برای هر دو تولید کنندگان آسیایی یا آمریکای لاتین قرار دارد، و سایر موارد همچون هزینه خوراک، قیمت های بازار و موانع تجاری چندان نگران  کننده نبوده است. مسائل بیماری به مشکل اول پرورش دهندگان در سال های اخیر به ویژه در آسیا با توجه به تاثیر قوی EMS تبدیل شده است.

اکثر پاسخ دهندگان آسیایی و آمریکای لاتین انتظار دارند شرایط اقتصاد جهانی بهبود و یا در سال 2017 پایدار باقی بماند و اکثر آنها همچنین انتظار دارند بازار جهانی میگو در سال 2017 تقویت گردد.