اعتماد 24 ساعته Businext سرویس دهنده!

تجارت و توسعه پایدار میگو پرورشی آسیا

تجارت و توسعه پایدار میگو پرورشی آسیا

در اهمیت سهم آسیا در تولید میگوی جهانی هیچ بحثی  نیست: در سال 2013، این قاره 85 درصد از تولید میگو پرورشی و 74 درصد از صید  میگو وحشی جهانی را به خود اختصاص داد. علاوه بر این، در سال 2011، آسیا 62 درصد از حجم صادرات میگو جهانی را به ثبت رسانید (FAO 2015) . در پرتو سلطه آسیا در بخش میگو، به جنبش غذاهای دریایی پایدار به مزارع آسیایی و شیلات این منطقه نیز باید توجه ویژه ای شود.

shrimp-hunting
 این مطالعه، توسط سازمان مشارکت شیلات پایدار (SFP) انجام شده و با هدف درک بهتر پویایی بازار،  مشکلات مربوط به پایداری با تمرکز بر میگو آسیا و تلاش برای پر کردن شکاف در اطلاعات عمومی موجود در هر دو سطح ملی و استانی است.  ما  10 کشور آسیایی را تجزیه و تحلیل قرار دادیم که در ذیل به ترتیب نزولی حجم تولید بیان می شوند: 1- چین 2- تایلند 3- اندونزی 4- هندوستان 5- ویتنام 6- مالزی 7- فیلیپین 8- میانمار 9- بنگلادش 10- کامبوج

 چرا باید پرورشی میگو یک اولویت باشد؟    
– ارزش بالا.        
-مصرف زیاد: در جهان بزرگترین وارد کننده غذاهای دریایی، آمریکا است که بیشترین سرانه مصرف غذاهای دریایی آن میگو می باشد.           

دامنه گسترده ای: یک سوم از جهان (65کشور) مزارع میگو دارند، با میلیون ها شغل مرتبط.          
-رشد سریع: پرورش میگو است به سرعت در حال      
گسترش می باشد و این صنعت به ارزش 19.4 میلیارد دلار در سال  2012 بیان می شود.   
– مشکلات بزرگ: بیماری، صید بی رویه گونه های دریایی، تولید خوراک، تخریب جنگل های حرا و شیوه های تولید سنتی تمام نگرانی های صنعت پرورش  میگو می باشد.

در حالی که مطالعه کامل تولید میگو دریایی و پرورشی نشان دهنده اهمیت رو به رشد   آبزی پروری در بخش میگو و صنعت غذاهای دریایی بزرگ است. آبزی پروری شروع به دست آوردن سهم قابل توجهی از تولید میگوی جهانی در سال  1980 نمود و در سه دهه بعد از آن باز برداشت دریایی بیشتر بود. از سال 2007 سال به سال سهم بیشتری از بازار را گرفت تا جایی که در سال 2013 تولید میگوی پرورشی به میزان 4.45 میلیون تن، در مقایسه با 3.4 میلیون  صید دریایی پیشی گرفت.

تولید و سهم صادرات جهانی این قاره از حضور شش کشور در ده صادرکننده برتر خبر می دهد.  که در جدول ذیل ملاحظه می فرمائید.

مقایسه حجم واردات سالانه میگو       
سه منطقه اصلی واردات و نسبت جهانی واردات میگو     
برای سال های 2009، 2010و 2011 مشاهده می کنید. همچنین وارد کننده پیشرو هر منطقه،  نیز نشان داده می شود، ایالات متحده بیشترین وارد کننده میگو در جهان است، در حالی که اروپا بزرگترین بازار جهانی برای میگواست(FAO 2015).

از سال 2011 تا 2014 بیماری EMS مزارع زیادی را در جهان از جمله کشورهای آسیایی را در برگرفت. تولید میگو در سال 2012 نسبت به 2013 ، 13 % کاهش افت داشت (Sackton 2015b)..

روش

در بررسی زنجیره تامین جهانی برای میگو با برخی از چالش های خاص روبرو می شویم: اولین و مهمترین آن، بازار بوده که بسیار ناهمگن است. پرورش دهنده، مزارع و فراوری کننده در 123  کشور حضور دارذد و مجموعه ای از گونه ها و محصولات متنوع را تولید می کنند. که این موضوع یک مشکل برای جنبش پایداری غذاهای دریایی است.

آمار صادرات جهانی نشان می دهد که اغلب گونه های متعدد، و همچنین تولید میگو دریایی و پرورشی نیز به طورکلی با هم گروه بندی می شوند. همانطور بسیاری از کشورهای تولید کننده میگو پرورشی پیشرو، که اکثر آنها در آسیا واقع شده اند، نیز آمار تولید دریایی و پرورشی را منفک نمی کنند و یا به FAO گزارش نمی دهند.

این مطالعه با هدف رسیدگی به این چالش ها شامل نا همگونی بازار و در دسترس بودن داده ها با
 تمرکز بر یک منطقه مجزا و فراتر از داده های ملی منتشر شده و با کمک کارشناسان محلی در
جمع آوری آمار تولید، تجارت، و اطلاعات پایداری در مقیاس استانی انجام گردید.

برای به دست آوردن اطلاعات ما کارشناسان را تشویق به  بازدید از کارخانه فرآوری و ماهیگیری وآبزی پروری در استان مورد  نظر می کنیم.

نتایج:
تلفیقی ازآمار تولید و تجارت  برای  10 کشور (جدول 2) داده های  ذیل را به همراه داشت:
· آبزی پروری شامل سهم فزاینده ای از تولید میگوی آسیا شده، به طوری که جمعا  58٪ از تولید این  10 کشور در سال 2013 را به خود اختصاص داده است.)شکل 1)
· تولید میگو پرورشی بیش از  34 ٪ در این کشورها از سال  2013-2009 رشد کرده است، با افزایش میگوی پا سفید (Penaeus vannamei)  در تولید چهار کشور (ویتنام، هند، اندونزی و چین) رشد به 71 درصد می رسد.

 

-بخش قابل توجهی (49 درصد) از کل تولید میگو کشورها در بازار داخلی باقی مانده است. 

 -با وجود رشد تقاضای داخلی برای میگو، بازارهای غربی هنوز هم مقصد میگو آسیا است. از 34 درصد صادرات این کشورها، 87٪ این حجم توسط مزارع عرضه شده است.
 -تایلند، قبلا از صادر کنندگان بزرگ میگو در جهان بود، اما
EMS ضرر و زیان زیادی به آنها وارد نمود و رقبایی همچون ویتنام، چین، و هند پیشی گرفتند با این وجود، بازیابی قوی از صنعت میگو تایلند، در حال انجام است.

 

– در حالی که EMS بر تولید بسیار مؤثر بود، در حال حاضر ویتنام رهبر جهان درصادرات میگو و به خصوص میگوی پرورشی از سال 2013 است.

-کشورهایی که سرمایه گذاری در مقیاس بزرگ برای پرورش میگو پا سفید انجام ندادند همانند بنگلادش، مالزی، کامبوج، فیلیپین و میانمار تلاش کردند در بازار بین المللی با کشورهایی که 500 میلیون دلار یا کمترمیگو سالانه خود را صادر می کنند رقابت نمایند و بیش از نیمی از میگو های خود را در کشور برای مصرف داخلی نگه دارند.     
 
– اما چهار کشور ویتنام، تایلند، هند و اندونزی  سرمایه گذاری بزرگی در پرورش میگو پا سفید میگو انجام دادند و بیش از نیمی از تولید میگو خود را صادر کرده به طوری که ارزش صادرات آنها بیش از 1 میلیارد دلار رسید.

چین یک کشور استثنایی است که در آن هر دو زمینه پرورش میگو پا سفید سرمایه گذاری کرده است و هم  88 درصد از تولید میگو را برای مصرف داخلی نگه می دارد. این نشان دهنده تقاضای فوق العاده برای میگو در بازار چین است.

تنها بخش بسیار کوچکی (1-11 درصد) از تولید میگوی هفت کشور بزرگ تولید کننده آسیا تحت روش BAP،
شورای نظارت پرورش (ASC) و  یا استاندارد جهانیGAP  می باشد. در سطح جهانی، تنها 5٪ حجم میگو در مزارع  دارای گواهی پرورش می یابد، که بسیاری از مزارع بدون گواهی (83%) در آسیا حضور دارند. شکل

نتیجه گیری        
نقشه مزارع مجاور، موسوم به "مناطق آبزی پروری" تهیه شد تا سهم اثرات زیست محیطی و تهدید بیماری ها با توجه به منابع آب مشترک مشخص شود.

بنابراین، شیوه های مدیریت منطقه ای لازم است تا از نگرانی هایی که این مناطق با آن  روبرو هستندجلوگیری به عمل آید.       
 SFP صنعت غذاهای دریایی را به کار با تولید کنندگان محلی برای تسریع پروژه های بهبود پرورش میگو تشویق می کند و اجرای استراتژی های مدیریت منطقه ای را توصیه می کند.

-صنعت را باید به استفاده از منابع ترجیحا دارای اجرای استراتژی مدیریت منطقه ای تشویق نمود.     
 
همچنین منابع تشویق شوند از مزارع که از برنامه BAP، ASC و یا  Global GAPپیروی و گواهی دریافت نمایند هر چند که این گواهی نامه در حال حاضر بهبود تنها در مزرعه را نشان می دهد ، و در مقیاس ناحیه ای کاربردی ندارد

 

نام کشور

جمع تولید وزن زنده

سال

ارزش  صادرات

نسبت صادرات پرورشی: دریایی (حجم)

ویتنام

806.960

2013

3.1 میلیارد دلار

88:12

هندوستان

743.798

2013

3 میلیارد دلار

82:18

چین

3.560.871

2013

2.2 میلیارد دلار

85:15

تایلند

376.339

2013

2.16 میلیارد دلار

99:1

اندونزی

547.934

2012

1.3 میلیارد دلار

97:3

بنگلادش

241.117

2014

500 میلیون دلار

89:11

مالزی

159.630

2013

355 میلیون دلار

50:50

میانمار

101.409

2013

62 میلیون دلار

18:82

فلیپین

70.953

2012

67.5 میلیون دلار

90:10

کامبوج

8.360

2014

5 میلیون دلار

1:99

جمع کل

6.617.371

(2012-2014)

12.75 میلیارد دلار

87:13