تحول در پرورش ماهی باراموندی به کمک هوش مصنوعی
به گفته یکی از محققان دانشگاه کوئینزلند، شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، کلیدی برای همسو کردن پیشرفت‌های ژنتیکی در آبزی‌پروری است.
دکتر جسیکا هینتسه از اتحادیه فعال کوئینزلند در حوزه نوآوری غذا و کشاورزی (QAAFI[1])، از نرم‌افزاری برای مدل‌سازی مجازی ابزارهای ژنتیکی موجود برای پرورش باراموندی با همکاری مرکز تحقیقاتی ARC برای سوپرشارژ آبزی‌پروری استوایی[2] در دانشگاه جیمز کوک و گروه اصلی آبزی‌پروری استفاده می‌کند.
«ما در حال ایجاد یک مزرعه دیجیتالی دوقلو هستیم – یک کپی دیجیتالی سه بعدی از محیط واقعی که به ما امکان می‌دهد تمام شبیه سازی‌ها را اجرا کنیم.» هینتزه اظهار کرد: «مزیت مزرعه دوقلوی دیجیتالی این است که می‌توانیم تأثیر فناوری‌های مختلف ژنومی، پرورش و تولید مانند انتخاب والدین و گزینه‌های برداشت را قبل از اینکه در مزرعه انجام شوند، آزمایش کنیم. این به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا در مورد چگونگی ارتقای سطح کسب‌وکار خود با استفاده از جمعیت ماهی‌های به‌گزینی شده تصمیم‌گیری کنند.» هینتزه گفت که آبزی پروری به طور تصاعدی در حال رشد بوده، اما ادغام فناوری‌های ژنتیکی در برنامه‌های اصلاح نژادی به کندی انجام می‌شود و تنها 10 درصد از ماهی‌های پرورش یافته در سطح جهان از سویه‌های بهبود یافته ژنتیکی نشأت گرفته‌اند.
« ما در نقطه اوج در سرتاسر جهان ایستاده‌ایم و تولیدات ماهیان پرورشی‌مان در حال پیشی گرفتن از ذخیره صیادی ماهیان وحشی است.» برای پاسخگویی به تقاضا و همگام شدن با سایر صنایع کشاورزی، ابزارهای ژنتیکی باید در برنامه‌های پرورشی ادغام شوند.
“هینتزه گفت که استفاده از هوش مصنوعی مزایای زیادی از جمله پایداری داشته و هیچ محدودیتی در مورد مدل‌سازی با داده‌های کمی مناسب وجود ندارد. “هنوز هیچ کس ظرفیت استفاده از این تکنیک‌ها را در آبزی پروری ندارد و این موضوع که ما در خط مقدم استفاده از این فناوری برای جابجایی مرز‌های آبزی‌پروری هستیم شگفت انگیز است.
