اعتماد 24 ساعته Businext سرویس دهنده!

صنعت پرورش میگو در اکوادور

صنعت پرورش میگو در اکوادور

صنعت میگوی پرورشی اکوادور با بیش از 220 هزار هکتار سطح زیر کشت مزرعه توانسته سهم ویژه ای از صادرات غیر نفتی و درآمد ناخالص این کشور را به خود اختصاص دهد.

پرورش میگو از حدود 50 سال پیش در اکوادور آغاز شد تا  امروز به اولین منبع درآمد غیر نفتی خارجی این کشور تبدیل گردد. در ابتدا اطلاعات زیادی در خصوص این صنعت نبود و پرورش دهندگان به مرور زمان توانستند با آزمون و خطا به رشد امروز برسند به طوری که به یکی از تامین کنندگان اصلی میگو در سطح جهان شناخته می شوند. سیستم پرورش آنها بدین گونه است که از میگوی مقاوم در برابر بیماری بهره می برند و از سیستم فشرده و عاری از پاتوژن استفاده نمی کنند.

از سال اول تولید تا سال 1998، تولید این کشور همواره رشد داشت و تا 115 هزار تن رسید. هرچند در طی این دوره با بیماری هایی همچون سندروم gull در سال 1989 و یا سندروم TIVS در 1994 روبه رو شدند لیکن این مشکلات نتوانست خللی در توسعه صنعت پرورش میگوی اکوادور به وجود آورد. اما در سال 2000 با ورود بیماری لکه سفید، صادرات اکوادور به 37.700 تن کاهش یافت. این اتفاق با بحران اقتصادی بی سابقه کشور همراه گردید به طوری که ارزش پول ملی (سوکر) به میزان 70 % دلار آمریکا کاهش یافت.

در شکل شماره 1 میزان تولید و تجارت میگوی اکوادور از سال 1979 تا 2016 را ملاحظه می کنید. در این تصویر پدیده های زیست محیطی ( ال نینو) و همچنین بروز بیماری ها در طی این دوره مشخص گردیده است.

در طی زمان و با کسب تجربه و با توجه به مرگ و میر بالا، حوضچه های میگو ها را تفکیک نموده و تعدادی که از ویروس در امان می ماندند نگهداری و مولد سازی کردند و نسل های بعد از تکثیر این نوع میگوهای مقاوم به بیماری تولید شدند. این روند ادامه یافت و نسل های جدید مقاومت بیشتری به بیماری ها نشان دادند و اکوادور توانست تا سال 2006 به سطح تولید مد نظر خود دست یابد.

در دهه گذشته صنعت میگوی پرورشی اکوادور با افزایش تولید، افزایش قیمتها، افزایش مقررات و حفاظت از محیط زیست بهبود یافته است.

صنعت پرورش میگوی اکوادور از سال 2007 توانسته نرخ رشد 12 % را حفظ نماید به طوری که در سال 2017 ، 246 هزار تن صادرات میگوی پرورشی را به ثبت رسانید. با سه برابر شدن میزان صادرات، اکوادور تبدیل به قطب اول تولید میگو در قاره آمریکای لاتین با اختصاص 50 % تولید این قاره تبدیل شد.

در جدول شماره 1 صادرات میگوی اکوادور در مقایسه با سایر کشورهای آمریکای لاتین را ملاحظه می فرمائید.

در شکل زیر صادرات میگوی اکوادور از نظر ارزش (دلار) و مقدار (پوند) از سال 1994 الی 2017 نشان داده شده است.

حال سوال این است که اکوادور چگونه به این میزان از رشد و بهبود تولید دست یافته است؟

در این رابطه تعدادی از عوامل که در کسب این موفقیت دخیل بودند را مرور می کنیم:

1-توسعه توان فنیِ بومی

در دهه  80 میلادی مراکز دانشگاهی برنامه آموزش آبزی پروری خود را تقویت نموده و شغل های جدیدی برای منطقه ایجاد کردند. در سال 1985 مدرسه پلی تکنیک آبزی پروری ESPOL با به کارگیری تکنسین ها و محققان متعددی افتتاح گردید و در سال 1990 به لطف توافق با دولت ژاپن، مرکز ملی آبزیان و تحقیقات دریایی CENAIM ایجاد شد که در آن تحقیقات مربوط به صنعت میگو انجام می شود.

سایر دانشگاه ها نیز برنامه های درسی خود را اصلاح نموده تا بتوانند با موضوعات مرتبط با آبزیان چالش های این صنعت در حال توسعه را مدیریت نمایند.

این اقدامات سبب شد که اکوادور به کشوری مبدل گردد که متخصصان پرورش میگو به سایر کشورهای میگو پرور همچون برزیل، مکزیک، اندونزی، تایلند، عربستان، چین و هند که خود در صنعت پرورش میگو پیشرو هستند صادر نماید. تعداد زیادی از متخصصان اکوادوری در سرتا سر جهان در مزارع میگو کار می کنند یا به عنوان مشاور حضور دارند.

2-برنامه های بهبود ژنتیکی

در ابتدا، صنعت میگو برای ذخیره سازی استخرهای تولیدی بر میگوهای مولد وحشی تاکید داشت. در اوایل دهه 1980 اولین مراکز تولید بچه میگو (PLs) یا همان هچری ها ساخته شد. هچری Semacua اولین موسسه تجاری تولید پست لارو میگو در اکوادور آغاز به کار کرد و مراکز دیگری من جمله ESPOL  ایجاد شد که علاوه بر آموزش متخصصان در حوزه آبزی پروری، بچه میگوی برخی از شرکت های پرورش دهنده را تامین می کرد.

تا اواخر دهه 1990 این هچری پست لاروهای مورد نیاز گروه بزرگی از  پرورش دهندگان میگو را تامین می کرد. پست لاروها به طور عمده از میگوهای مولد دریایی گرفته می شد و سپس در تحت شرایط کنترلی ناپلی وحشی تولید می گردید. برنامه بلوغ مولدین هنوز در اولویت قرار نداشت و مزارع، بچه میگوهای وحشی را به علت عملکرد بهتر و بازماندگی بیشتری انتخاب می کردند و تا پایان دهه 1990 شرکت ها همچنان ذخیره سازی مزارع را با بچه میگوی حاصل از مولدین وحشی تامین می کردند.

در سال 2002 صید مولدین وحشی برای ذخیره سازی استخرها ممنوع شد و صنعت مجبور شد که همه بچه میگوی مورد نیاز خود را در هچری ها تولید نماید لذا توسعه برنامه های بهبود ژنتیکی آغاز گردید. در حال حاضر، صنعت به طور انحصاری بچه میگو را از طریق بهبود ژنتیکی هچری ها تولید می نماید و صید مولدین وحشی ممنوع است.

3- اجرای طرح کنترل و پایش ملی

در سال 2005 تولید میگو در اکوادور نسبت به سال قبل تقریباً 35 % رشد یافت و 45 % تولید (بیش از 42 هزار تن) به اروپا صادر شد. درآن سال، یک تیم فنی ماموریت یافت از مزارع کشور بازدید به عمل آورد تا سیستم تضمین کیفیت و ایمنی غذا برای محصولات ماهی و میگوی صادر شده به اتحادیه اروپا را پایش نماید و این امر سبب ورود بیشتر محصولات شیلاتی اکوادور به بازار اروپا گردید. در نتیجه مقامات ملی، بخشی از مقررات که با مقررات اتحادیه اروپا همخوانی نداشت را به منظور تضمین کیفیت و امکان ردیابی در سرتاسر زنجیره تولید اصلاح کردند. این الزامات سبب شد میگوی تولیدی در اکوادور به استانداردهای مطلوب و دسترسی به بازارهای بیشتر هدف گذاری گردد به طوری که به راحتی و بدون هیچ مشکلی به بازارهای دیگر همچون ایالات متحده آمریکا صادر می گردد. برنامه نظارت بر واردات غذاهای دریایی آمریکا (SIMP) تهدیدی برای صادرات میگوی اکوادور نیست چرا که تمام شرکت های صادر کننده تحت برنامه کنترل و پایش ملی و همچنین برنامه قابلیت ردیابی فعالیت می کنند.

4- نمایندگی صنعت از طریق اتاق ملی آبزی پروری

بر خلاف دیگر کشورهای تولید کننده میگو، که در آن سازمان های مختلفی وجود دارند و یک یا چند مرحله از زنجیره ی تولید را نمایندگی می کنند، اما اکوادور از سال 1993 دارای “اتاق ملی آبزی پروری CNA ” بوده است. این اتاق کل زنجیره صنعت را همچون شرکت های تولید بچه میگو، مزارع میگو، تامین کنندگان ماشین آلات ولوازم کارخانجات تولید خوراک،کارخانجات فراوری و صادرکنندگان ، پایش و کنترل  و حمایت می نماید.

هر موضوعی که در طول زنجیره تولید به وجود می آید ابتدا توسط CNA بررسی شده و سپس به سمع و نظر مقامات مربوطه جهت تنظیم مقررات و یا دفاع از صنعت در برابر تهدیدات تجاری و مشکلات اقتصادی رسانده می شود.

تاکنون CNA چالش هایی همچون دفاع از صنعت در برابر اقدامات ضد دامپینگ آمریکا در سال 2004 و پیاده سازی برنامه جلوگیری از ورود بیماری های نوظهور در سال 2013 را به خوبی هدایت و مدیریت کرده است. همچنین ایجاد کمپین های تبلیغاتی گسترده برای میگوی اکوادور با شعارهایی همچون “بهترین میگو در جهان” یا “میگوی اکوادور درجه یک” را در دستور کار قرار داده است.

CNA همراه با مهمترین شرکت های تولیدی اکوادور، طرحی با نام ” مشارکت پایدار میگو” را رهبری می کند، که هدف آن ایجاد و صدور گواهینامه های استاندارد است که عدم وجود آنتی بیوتیک  در سراسر زنجیره ی تولید میگو، عدم مصرف بی رویه آب در تولید و پایداری اجتماعی و محیط زیستی را ضمانت می نماید.

5- فرایندهای قانونی برای صدور مجوزهای بهره برداری و احیای جنگل های حرا

از سال 2007، پس از اجرای طرح کنترل ملی و به دلیل مقررات زیست محیطی، دولت در همه مناطق ساحلی مجوز پرورش میگو نمی داد و صنعت با طراحی مکانیسم هایی امکان بهره برداری از مناطق خاص ساحلی و خلیج ها را فراهم نمود. به همین دلیل، در سال 2008 یک برنامه قانونی برای مزارع میگو، مخصوصاً برای تولیدکنندگان کوچک و متوسط که قبل از سال 1995 بدون موافقت نامه از وزارت خانه تاسیس شده بودند، اجرا گردید. در کنار الزامات قانونی سازی مزارع، الزام به تعهد احیای جنگل های حرا که بسته به میزان مزرعه می تواند تا 30 % از مناطق عملیاتی مزرعه را پوشش دهد در دستور کار قرار گرفت. این ابتکار سبب شد که 1200 واحد تولیدی فعالیت خود را قانونی نموده و دارای پروانه بهره برداری از اداره بهداشت گردند که ضمن ردیابی محصولات آنها، تضمین بیشتر برای بازارهای صادراتی را فراهم آورد.

همچنین این طرح سبب بهبود و احیای 4500 هکتار از جنگل های حرا گردید که تا امروز هیچ برنامه ملی دیگری برای احیای این جنگل ها موفقیت آمیز نبوده است.

6- اجرای موانع بهداشتی برای جلوگیری از ورود بیماری های جدید

در نتیجه ی مشکلات گزارش شده در آسیا، همچون سندرم مرگ زودرس (EMS) در سال 2012 و همچنین مرگ و میر گسترده در مکزیک، صنعت میگوی اکوادور از دولت خواست تا اقدامات لازم را برای جلوگیری از ورود  بیماری های مرگبار به کشور انجام دهد.تا آن زمان منشا بیماری ناشناخته بود و پس از ایجاد بیماری بدون درمان می ماند.

پس از جلسات متعدد و مشاوره با متخصصان، مقامات ملی ممنوعیت واردات میگو در هر یک از مراحل توسعه صنعت را اجرا کردند. مبادی  ورودی از کشورهایی که دچار این بیماری بودند به شدت کنترل می شود و شرط واردات، ارائه مجوز از کمیسیون ارزیابی خطر می باشد. این کمیسیون متشکل از نمایندگان آبزی پروری، صنعت و دانشگاه با قدرت و اختیار تام می باشد.

البته که این محدودیت ها برای میگوی زنده اجرا می گردد. این تصمیم سبب شده که کشور از بیماری های در حال ظهور در امان بماند و با همکاری سرمایه گذاری های تکنولوژیکی بتواند سطح تولید را به طور مداوم افزایش دهد.