یک پروژه نوآورانه به دنبال بهبود دسترسی به غذاهای دریایی در اندونزی

6 February 2025
پروژه تحولات غذاهای آبی در اندونزی (Blue Food Transformations) میتواند این کشور را به عنوان یک مدل برای توسعه صنعت غذاهای دریایی معرفی کند.

این پروژه که حاصل همکاری وزارت برنامهریزی توسعه ملی اندونزی و پژوهشگران دانشگاه Stanford است، قصد دارد مناطقی را شناسایی کند که میتوانند با دسترسی بیشتر به منابع دریایی کشور، از امنیت غذایی و معیشتی بهتری برخوردار شوند.
Jim Leape محقق اصلی پروژه، در گزارشی از دانشگاه Stanford گفت: «واضح است که اگر به شیوهای که امروز غذا تولید میکنیم ادامه دهیم، نمیتوانیم رژیمهای غذایی سالم و پایدار را به دنیای ۱۰ یا ۱۱ میلیارد نفر ارائه دهیم. اندونزی بدون شک یکی از مهمترین کشورهای تولیدکننده غذاهای دریایی در جهان است. این کشور میتواند به ما نشان دهد که چگونه مدیریت بهتر و استفاده درست از این منابع میتواند به ساخت آیندهای پایدارتر و عادلانهتر کمک کند».
پژوهشگران دانشگاه Stanford به منظور کمک به دولت اندونزی در پیادهسازی استراتژیهای تولید و مصرف پایدار غذاهای دریایی، مجموعه دادههایی ایجاد کردهاند که بینش عمیقی از غذاهای دریایی تولید شده در مناطق مختلف کشور ارائه میدهد. تیم تحقیقاتی امیدوار است که این اطلاعات دقیق بتواند به اجرای برنامههای رایگان تغذیه برای مقابله با کمبود مواد مغذی و کوتاهقدی در کودکان کمک کند؛ مشکلی که در برخی مناطق اندونزی ممکن است از هر سه کودک یک کودک را تحت تأثیر قرار دهد.
پژوهشگران همچنین امیدوارند که این اطلاعات به درک فرصتهای شغلی ایجاد شده توسط صنعت غذاهای دریایی کمک کند و بتواند در هدایت سیاستهای مدیریت صید و آبزیپروری مؤثر باشد.
در حالی که David Cohen که مدیریت پروژه را همراه با Jim Leape بر عهده دارد، از توسعه حمایت میکند، بر لزوم رویکردی جامع و مدبرانه برای تغییر تأکید دارد. حقوق بشر و پایداری در مرکز این پروژه قرار دارند و هر دو محقق اصلی تجربه گستردهای در این زمینه دارند.
او در پایان اظهار داشت: «وقتی در آبهای جامعهتان، به دلیل تخریب درختان مانگرو برای توسعه، ویرانی صخرههای مرجانی، دیگر ماهی برای صید نمانده باشد، شما نمیتوانید غذاهای دریایی تولید کنید. آنچه خواهید دید جابجایی جمعیتهاست که در برخی مناطق در حال حاضر در حال وقوع است. این یک بحران انسانی است که در مرکز کارهای حقوق بشری ما قرار دارد».