فناوری جدید قفس نوید بخش آبزی‌پروری فراساحلی
دانشگاه Queensland پروژه ای را با هدف ایجاد یک ساختار قفس سبک وزن اما منعطف، به منظور تسهیل گسترش سیستم پرورش ماهی در مناطق عمیق تر اقیانوس، کار کرده است
دانشگاهQueensland با هدف گسترش پرورش ماهی به مناطق عمیق‌تر اقیانوسی و به منظور غلبه بر رقابت فزاینده برای جانمایی و اشغال قفس ها در آب‌های نزدیک سواحل، بر روی پروژه‌ای برای طراحی قفس‌های مقرون به صرفه و در عین حال مستحکم دور از سواحل کار کرده است .
پروفسور Chien Ming Wang، از بخش دانشکده مهندسی دانشگاه Queensland، در بیانیه مطبوعاتی این موسسه گفت: حرکت به سمت آب های عمیق تر و خنک تر، هم برای حفظ اقیانوس ها و هم برای سلامت و رفاه ماهی‌ها عالی است، اما اگر یک قفس خیلی بی‌ثبات و سست باشد، امواج بزرگ اقیانوس در طول طوفان به سرعت آن را در هم می‌شکنند.
پروفسور توضیح داد: “در این راه حل – که SeaFisher نام دارد – لوله های پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE[1]) با براکت‌ها و اتصال دهنده هایی که مخصوص این کار است به هم متصل می‌شوند و یک قاب محکم ایجاد می کنند تا در یک ساختار سبک در عین حال استحکام هم داشته باشیم”.
[1] پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) یک پلیمر ترموپلاستیک است که از نفت ساخته شده است. پلاستیک HDPE به عنوان یکی از همه کاره ترین مواد پلاستیکی در سراسر جهان، در کاربردهای متنوعی از جمله بطری های پلاستیکی، ظروف شیر، بطری‌های شامپو، بطری‌های سفید کننده، تخته‌های برش و لوله کشی ساختمان استفاده می شود.
در شرایطی که محیط فراساحلی می تواند منطقه وسیع تری را برای پرورش ماهی در قفس فراهم کند، اما شرایط آب و هوایی نامساعد که معمولا در مناطق دورتر از ساحل وجود دارد، چالش های جدیدی را برای طراحی قفس‌های دریایی ایجاد می‌کند.
پروفسور Wang می‌گوید: «برای ایمن نگه‌داشتن قفس‌ها و ماهیان درون آن ، از طریق پمپ‌های آب لوله‌ها را پر از آب می‌کنند تا در هوای طوفانی در آب غوطه‌ور شود و وقتی خطر از بین رفت، می‌توان آب را تخلیه کرد تا قفس دوباره به سطح بیاید».
او افزود: «یک سپر محافظتی که جلوی قفس قرار می گیرد اشیای معلق سرگردان در آب را به اطراف قفس منحرف می‌کند و که توری پلاستیکی صاف که با PET تقویت‌شده ماهیان را از خطر شکارچیان ( مرغان ماهی خوار) محافظت می کند.
تخمین زده می شود که این قفس در ابتدا حدود 6 میلیون دلار هزینه داشته باشد که کسری از هزینه ساختارهای انعطاف ناپذیر مزارع پرورش ماهی فراساحلی است که در حال حاضر در نیمکره شمالی استفاده می شود. به‌علاوه، به گفته پروفسور Wang، مدل‌سازی ساختار قفس SeaFisher نشان می‌دهد که می‌تواند ده برابر مقدار ماهی ممکن با قفس‌های فعلی دریایی را تولید کند.
وی افزود: «این یک سیستم مدولار از قفس‌های 20 متر مکعبی است که از دو طرف هم به یکدیگر متصل شده‌اند تا دسترسی آسان برای نظارت و مدیریت ، تغذیه و برداشت ماهی را امکان‌پذیر سازد.
«ما تخمین می زنیم که هر قفس مکعبی می تواند به راحتی 24000 قطعه ماهی کاملاً بالغ را در خود جای دهد. می‌توان از آن برای پرورش گونه‌های مختلف ماهی در کنار یکدیگر استفاده کرد و با استفاده از ضایعات و مواد دفعی ماهیان، برای بارور کردن گیاهان آبزی و رشد جلبک‌های دریایی، سازگار شد».
نکته مهم این است که پروفسورWang خاطرنشان می‌کند که زیرساخت مورد استفاده برای لنگر انداختن قفس ها در کف دریا به گونه ای طراحی شده است که کمترین مزاحمتی را در کف دریا ایجاد کند.
او گفت: «از طریق لنگر انداختن قفس با یک زنجیر متصل به یک لنگر مکنده که به آن اجازه می‌دهد با جریان‌های آب حرکت کند، تأثیر بر کف اقیانوس کم می‌شود.»
این پروژه که به سفارش مرکز همکاری های تحقیقات اقتصاد آبی و با مشارکت محققان دانشگاه Griffith و دانشگاه Tasmania انجام گردیده، ثبت اختراع شده است و اکنون قبل از ساخت نمونه‌های اولیه در اندازه کامل، به آزمایش مدل مقیاس می‌رود.
