ویتنام: پرورش دهندگان میگوی استان Bạc Liêu را از قیمت‌های پایین نجات دهید
کاهش قیمت میگو
تولید آبزی پروری در شش ماهه اول به بیش از 134856 تن رسید و به این ترتیب تنها 34.7 درصد از برنامه عملی شد. تولید میگوی پرورشی 74.585 تن معادل 30.2 درصد برنامه بود. بنابراین، ممکن است هدف 1 میلیارد دلاری صادرات میگو در سال 2023 محقق نشود.
Bạc Liêu[1] دارای 25 سازمان و بیش از 830 خانوار است که اکثراً در مزارع فوق متراکم میگو، طی2-3 فاز، با بیش از 4600 هکتار زمین، مشغول به فعالیت هستند. یک مزرعه فوق متراکم میگو، مبتنی بر فناوری پیشرفته می‌تواند 10 تا 15 برابر یک مدل سنتی خروجی داشته باشد. اگر قیمت میگو کاهش پیدا نمی‌کرد، منطقه پرورش میگو توسعه می‌یافت و حجم بیشتری از میگو در مقابل 30 درصد برنامه فعلی تولید می‌شد.
سقوط قیمت میگو به ویژه گونه‌ی پا سفید از اوایل سال جاری ادامه داشت. قیمت میگو از اوایل ماه مارس بین 4 تا 18 درصد کم شد. قیمت میگوی پا سفید از 18000 تا 49000 دونگ/کیلوگرم شروع به کاهش کرد و نسبت به سه ماهه اول/2023 و 11000 تا 36000 دونگ/کیلوگرم کمتر از مدت مشابه سال گذشته بود. به همین ترتیب، قیمت میگوی ببری سیاه 35000 تا 55000 دونگ در کیلوگرم کاهش یافت. بسته بندی 30 عددی میگوی ببری سیاه به 35000 دونگ/کیلوگرم تنزل یافت در حالی که در سال گذشته 45000 دونگ/کیلوگرم بود.
سقوط قیمت موجب نگرانی پرورش دهندگان میگو شده و در ماه‌های پایانی سال حجم ذخیره سازی کاهش یافته و در صورت ادامه این وضعیت ، پروژه آبزی‌پروری با تکیه بر میگو به عنوان گونه‌ی کلیدی محقق نخواهد شد و در مجموع هدف رشد اقتصادی Bạc Liêu مطمئناً تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.
باید به دنبال راه حل باشیم
یکی از راه حل‌ها، کاهش هزینه‌های تولید است که نسبت به سایر کشورها بالا‌تر است و همین موضوع مانع از رقابت میگوی ویتنامی با سایر رقبا از نظر قیمت فروش می‌شود. علیرغم کاهش قیمت میگو، دلیل اصلی افزایش هزینه تولید میگوی ویتنام نسبت به سایر کشورها، قیمت خوراک است که تقریباً 70 درصد از هزینه تولید را تشکیل می دهد.
بنابراین به منظور کاهش هزینه تولید و افزایش رقابت پذیری، زنجیره ارزش باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر این، باید یک استراتژی برای بهبود قیمت خوراک و تولیدات آبزی‌پروری به منظور خودکفایی و جلوگیری از واردات 90 درصدی مواد اولیه خوراک تدوین شود. علاوه بر این، فرآیند پرورش باید بهبود یابد، کیفیت ذخایر مولدین و لاروها باید به شدت کنترل شود، و شرایط زیستی برای یک مدل پرورش میگوی پایدار محافظت شود.
Nguyễn Hoàng Xuân، رئیس یکی از ادارات زیر مجموعه دپارتمان شیلات گفت: مقامات استان Bạc Liêu باید در پیش بینی‌های آب و هوایی، بررسی‌های زیست محیطی و توجه به هشدارها در مناطق پرورشی میگو تعجیل کنند، تا خسارات احتمالی آبزی‌پروران را به حداقل برساند. برخی از این نکات شامل، ملزم کردن پرورش دهندگان برای اتخاذ روش هایی برای جلوگیری از شیوع بیماری(رعایت امنیت زیستی)؛انتقال و تکثیر تکنیک‌هایی برای مدل‌های چند مرحله‌ای پرورش میگو، استفاده از پروبیوتیک‌ها ، اعمال سیستم‌های مدار بسته ، استفاده از ذخایر مولدین میگو برای تضمین ایمنی زیستی و استفاده از مدل‌های پرورش توام میگو- با برنج، میگو- با جنگل حرا، میگوهای ارگانیک، میگوهای به‌گزینی شده. هشدار به پرورش دهندگان که برای برداشت میگو عجله نکنند تا تراکم ذخایر به صورت پایدار در تمام دوره حتی به مقدار کم باقی بماند و برای رسیدن به میگو‌هایی با سایز بزرگ دوره پرورش را طولانی کنند. جلوگیری از انتشار شایعات در مورد کیفیت میگو (مانند میگوهای آلوده به آنتی بیوتیک) برای جلوگیری از اعمال فشار و در تنگنا قرار نگرفتن پرورش دهندگان توسط خریداران میگو؛ شرکت‌های خوراک مشکلاتشان را با پرورش دهندگان تقسیم کنند تا بتوانند قیمت نهایی خوراک را پایین بیاورند.
باید یک استراتژی بلند مدت برای رقابت قیمت میگو با کشور‌های هند و اکوادور وجود داشته باشد زیرا مدل‌های پرورشی در این دو کشور کاملاً متفاوت است. بنابراین،کاهش هزینه‌های تولید برای به سود رسیدن پرورش دهندگان به سود ضروری است تا پرورش دهندگان بتوانند در بحث تولید محصولات جانبی با ارزش افزوده بالا‌تر و همچنین در جهت‌گیری درست و بلندمدت بازار سرمایه‌گذاری کنند.
