باراموندی: ماهی مقاوم در برابر شرایط محیطی
اگر بخواهیم تقاضای رو به رشد جهانی غذاهای دریایی را در مواجهه با چالش‌های آب و هوایی برآورده کنیم، گونه‌هایی مانند باراموندی که به طرزچشمگیری سازگارهستند نامزدهای قوی برای آبزی‌پروری می‌باشند.
طبق پیش بینی فائو تقاضای جهانی برای ماهی دریایی خوراکی در سال 2050، 200 میلیون تن خواهد بود که نسبت به 171 میلیون تن تولید شده در سال 2019، 29 میلیون تن افزایش دارد. افزایش عرضه الزاماً از طریق آبزی پروری حاصل خواهد شد نه صیادی. برای در نظر گرفتن این موضوع، تولید جهانی ماهی سالمون پرورشی حدود 2.5 میلیون تن است. حتی اگر حالت خوش‌بینانه‌ای را برای کسب‌وکارهای فعلی تولید ماهیان دریایی در نظر بگیریم و آن‌ها به اندازه کافی بتوانند گسترش یابند و نیمی از تقاضا را برآورده کنند، به این معنی است که جامعه آبزی پروری ماهیان دریایی باید 4 برابر صنعت سالمون تا 25 سال آینده رشد کنند. با توجه به اینکه 50 سال طول کشید تا صنعت ماهی سالمون به سطح فعلی خود برسد، این افزایش برای جامعه آبزی‌پروری دریایی، نیاز به یک تلاش بزرگ دارد.
سیستم‌های تولید ماهیان دریایی سازگار با انواع شرایط محیطی، باید از نظر زیست‌محیطی و اقتصادی پایدار باشند، برابری اجتماعی و رفاه حیوانات را در نظر بگیرند، تنوع زیستی را ارتقا دهند، و انعطاف‌پذیر باشند. این یک چالش بزرگ و یک فرصت فوق العاده است. ما به الزامات انعطاف پذیری آب و هوا نگاه می کنیم و باراموندی را در نظر می گیریم.
تغییرات آب و هوایی بر روی پرورش ماهیان دریایی تاثیر می‌گذارد. دمای بالاتر آب می‌تواند استرس را افزایش داده و منجر به کاهش نرخ رشد و بازماندگی شود و در موارد شدید، حتی برای یک گونه خاص (مانند ماهی سالمون) مناطقی را غیر قابل پرورش کند. تغییرات غیرمعمول بارندگی می‌تواند شوری را افزایش یا کاهش دهد و ماهی را تحت فشار بگذارد. افزایش سطح آب دریاها، اسیدی شدن اقیانوس ها و تغییرات مکرر شدید آب و هوایی به تغییر اکوسیستم های دریایی و شبکه‌های تامین غذا کمک می‌کند. تمام این عوامل استرس‌زای ناشی از تغییرات آب و هوایی، باعث افزایش خطر بیماری برای ماهیان دریایی خواهد شد.
باراموندی یا باس آسیایی، یک گونه شناخته شده بسیار سازگار و مقاوم در برابر شرایط محیطی و انواع فناوری پرورشی است.
باراموندی می‌تواند دمای تا 35 درجه‌سانتی گراد آب دریا را تحمل کند. دمای فعلی آب در مناطق بومی ماهی باراموندی به طور متوسط 27 تا 31 درجه سانتیگراد است. افزایش دمای آب دریا بین 1 تا 2 درجه سانتی گراد تاثیری بر ماهی نمی‌گذارد. در واقع، باراموندی در دماهای گرمتررشد سریعتری دارد.
شوری اقیانوس ها از تغییرات بارندگی ناشی از آب و هوا تأثیر می پذیرد. باراموندی شوری از 0ppt تا بیش از 40ppt را تحمل می‌کند و این ویژگی آن‌ها را به یکی از سازگارترین گونه‌های آبزی پروری تبدیل می‌کند.
علاوه بر سازگاری با سطوح مختلف دما و شوری، باراموندی نسبتاً به بیماری‌ها و انگل‌ها مقاوم است و با پرورش موفق آن در منطقه بومی این ماهی، این امر ثابت شده است.
باراموندی در هند و غرب اقیانوس آرام و آب‌های خاورمیانه، جنوب آسیا، آسیای جنوب شرقی، آسیای شرقی و اقیانوسیه پراکنده است. این گستردگی و پراکندگی فرصت‌های اقتصادی را برای میلیون‌ها ساکن ساحلی که تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار خواهند گرفت فراهم می‌کند.
نسبت تبدیل خوراک (FCR) باراموندی معمولاً حدود 1.5 تا 1.7 است که از بسیاری از گونه‌های پرورشی دیگر بهتر است و به طور قابل توجهی کمتر از گوشت گاو (6.0-10.0)، خوک (2.7-5.0) و مرغ (1.7-2.0) است. ضریب تبدیل خوراک کمتر، برابر است با تولید کارآمدتر، منابع مورد نیاز کمتر و کاهش تأثیر پذیری از شرایط محیطی. همچنین عملکرد این ماهی در تغذیه با ترکیب بالای سبزیجات به خوبی اثبات شده است.
سیستم پرورش در قفس‌های دریایی در حال حرکت به مناطق دور از ساحل است و باراموندی در مکان‌های «دریایی» عملکرد بهتری دارد. سیستم قفس دریایی نسبت به آبزی پروری در خشکی به انرژی کمتری نیاز دارد- بدون نیاز به پمپ، فقط چراغ‌های خورشیدی و فناوری قایق‌های خورشیدی که در محدوده مناطق استوایی که تابش خورشید در تمام طول روز با شدت کافی وجود دارد بسیار کارآمد است و هزینه های انرژی را کاهش می دهد.
به طور کلی، ترکیبی از تحمل دما و شوری وهمچنین مقاوم بودن این ماهی، آن را به عنوان گزینه‌ای عالی برای آبزی‌پروری معرفی کرده است. تطابق پذیری و توانایی آن برای رشد در محیط های مختلف، استقبال خوب در بازارمصرف وفناوری سیستم پرورشی، این ماهی را به گزینه ای پایدار و قابل اعتماد برای آبزی‌پروران و مصرف کنندگان تبدیل کرده است.
برای رفتن به یک گام جلو‌تر یک تلاش مشترک چند جانبه مورد نیاز است، بیایید نحوه گسترش سیستم پرورشی در قفس‌های دریایی را برای کمک به برآورده شدن تقاضای عظیم در آینده برای ماهی‌های دریایی در نظر بگیریم.
خوشبختانه تمام ارکان و مهره های لازم وجود دارند. شرکت‌های خوراک در حال حاضر پیشرفت‌هایی در فرمولاسیون خوراک مخصوص ماهی باراموندی داشته‌اند. واکسن ها ساخته شده‌اند وکمابیش در صنعت استفاده می شوند. بسیاری از شرکت‌ها، فناوری قفس دریایی و سایت‌پشتیبان مورد نیاز برای مکان های پرورشی را بهبود داده‌اند. فن آوری هچری به خوبی تثبیت شده و دو برنامه بزرگ بهبود ژنتیکی مولدین – یکی توسط شرکت اصلی آبزی پروری و دیگری توسط کنسرسیومی شامل آلگرو آکوا، گروه باراموندی و تِماسک – در حال انجام است.
از هوش مصنوعی، برای سنجش داده‌های هوشمند، بهبود مدیریت و کارایی پرورش ماهی و نظارت بر اثرات آن به منظور اطمینان از وارد نشدن آسیب به محیط زیست، استفاده می‌شود. مدل‌های پشتیبان تولید، زیست توده تولیدی را با اکوسیستم محلی مطابقت می‌دهند و از اثرات مضر تولید بیش از حد جلوگیری می‌کنند. تخصص و تجربه کافی برای طراحی، ساخت و مدیریت مزارع قفس دریایی پایدار وجود دارد. آژانس‌های صدور گواهینامه پایداری، قبلاً مزارع باراموندی را تأیید کرده‌اند و سازمان‌های غیردولتی دریافته‌اند که آبزی پروری را می توان به طور پایدار انجام داد، فرصتی را برای جوامع ساحلی فراهم کرد و با کارگران و آبزیان رفتاری منصفانه داشت.
تولیدکنندگان، شرکت‌های آبزی‌پروری، کارشناسان و سازمان‌ها با تلاش مشترک می‌توانند برای جذب سرمایه‌گذاری و حمایت دولتی برای گسترش تولید باراموندی پایدار و مقاوم در برابر شرایط محیطی با یکدیگر متحد شوند تا بتوانند با صنایع دیگر نظیرماهی سالمون برابری کرده و به تأمین تقاضای جهانی برای پروتئین ماهی دریایی کمک کند و درعین حال فرصتی را برای میلیون‌ها نفر ساکن مناطق ساحلی و گرمسیری بومی فراهم نماید.
